1η ανάρτηση της Παρασκευής

Δεν έχω γράψει τίποτα από τη Δευτέρα και έχει φτάσει Πέμπτη βράδυ-ξημέρωμα Παρασκευής!!!

Αλλά επειδή πήγα σε πολλά πράγματα, άκουσα και διάβασα πολλά, αποφάσισα να γράψω 2 posts σε μία μέρα. Σαν να σας έγραφα ένα κάθε δυο μέρες. Θα τα συνοδεύω και με τραγουδάκι στο τέλος καθενός.

 Έτσι λοιπόν έχουμε και λέμε:

 

1. Εκδήλωση ΣΥΡΙΖΑ

Όπως σας είπα, τη Δευτέρα  πήγα στην εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ στο Γκλόρια.

Το θέατρο ήταν γεμάτο, τίγκα γεμάτο. Και δεν ήταν μόνο γνωστός κόσμος, είδα πολλές καινούριες φατσούλες, κυρίως νέων ανθρώπων! Πολλά νέα παιδιά που άκουγαν με πολύ προσοχή τους ομιλητές και τις ομιλήτριες (επισήμως τελικά ήταν μόνο μία, τελικά προέκυψαν δύο: η Ελένη Πατρικίου και η Τασία Χριστοδουλοπούλου).

H εισήγηση του Κώστα Βεργόπουλου ήταν μια καταρχήν ιστορική καταγραφή των όσων ακολούθησαν τον Μαρξ, σε σχέση με τις θεωρητικές προσεγγίσεις και τα κινήματα, στην Ευρώπη. Ενδιαφέρουσα εισαγωγική ομιλία, που όμως είχε όλα τα ελαττώματα που μπορεί να έχει η 1η ομιλία σε οποιαδήποτε εκδήλωση. Περιμένω την απομαγνητοφώνηση της για να τη διαβάσω με την ησυχία μου!

Ακολούθησε ο Γιάννης Δραγασάκης. Το καλό με το σ. Δραγασάκη, όπως έχω ξαναπεί, είναι ότι «κάνει τάλληρα» ζητήματα που κανονικά είναι δύσκολα. Και επειδή εκτός από εξαιρετικός οικονομολόγος είναι πολλά χρόνια ενεργό κομμάτι της υπόθεσης της Αριστεράς, ποτέ δε μένει στην ανάλυση αλλά πάει και πέρα από αυτή, προτείνοντας λύσεις και δράσεις. Ο  λόγος του, απομαγνητοφωνημένος, βρίσκεται εδώ.

Θα βάλω εδώ μόνο ένα μικρό απόσπασμα αυτών που είπε και μου έκανε εντύπωση ως σκέψη:

 «[…] Η κρίση αυτή απονομιμοποιεί το νεοφιλελευθερισμό. Σε αντίθεση με την κρίση του 1974, δε μπορεί να αποδοθεί ούτε στην αύξηση των μισθών ούτε στην αύξηση των δαπανών ούτε στο κοινωνικό κράτος. Όσοι ζήσαμε τη δεκαετία του ΄70, θυμόμαστε την πίεση που ασκήθηκε πάνω μας από την ιδεολογική προπαγάνδα ότι για την κρίση έφταιγαν οι μισθοί, το κοινωνικό κράτος κλπ.

Οι εργαζόμενοι, επομένως, άρα και η Αριστερά σήμερα, δε μπορούν να ενοχοποιηθούν γι’ αυτή την κρίση, παρά μόνο με την έννοια ότι η αποδυνάμωση της διαπραγματευτικής δύναμης των εργαζομένων, η μετάλλαξη της σοσιαλδημοκρατίας και η ενσωμάτωσή της στη νεοφιλελεύθερη συναίνεση, οι αδυναμίες οι δικές μας και ο κατακερματισμός της ριζοσπαστικής αριστεράς, όλα αυτά, συνέβαλαν στη μεγάλη ανισότητα την κατανομή του πλούτου, συνέβαλαν – με μια έννοια- στο να γίνει ο καπιταλισμός τόσο ασύδοτος, τόσο αχαλίνωτος. Μ’ αυτή την έννοια, λοιπόν, μπορεί να κατηγορηθεί η Αριστερά ότι έχει ευθύνη για την κρίση, ιδίως για τις διαστάσεις που αυτή παίρνει, αλλά η ευθύνη της βρίσκεται ακριβώς στην απουσία της, στις ανεπάρκειές της.[…]»

Η απόλαυση όμως σε μένα ήρθε με την ομιλία του Ευτύχη Μπιτσάκη.

Αν έβαζα ένα τίτλο στην ομιλία του θα ήταν «Επιστήμη και Ιδεολογία-Διαλεκτικός υλισμός-Μαρξισμός».

Πολύ δύσκολη ομιλία μιας και χρησιμοποιούσε έννοιες της φυσικής, άγνωστες και στριφνές για το ευρύ κοινό. Ακόμα και εγώ και άλλοι φίλοι μηχανικοί, που είμασταν μαζί και σκαμπάζουμε από φυσική, δυσκολευτήκαμε πολύ να τον παρακολουθήσουμε! Μίλαγε και πολύ γρήγορα προκειμένου να πει όσο το δυνατό περισσότερα…ε, πολλά θες; Είχε αρχίσει το σούσουρο από κάτω!

Γιατί όμως λέω ότι ήταν απόλαυση; Κυρίως γιατί την προσέγγιση Μπιτσάκη την θεωρώ εξαιρετικά σημαντική για την αριστερά που θέλει να βασίζεται στην επιστήμη και την ιδεολογία και όχι σε ιδεοληψίες! Ο θάνατος του Θεού, όπως είπε ο Μαρξ, δεν μπορεί να είναι απλά μια ρήση που κάποιοι την ασπάζονται και κάποιοι όχι! Τα επιστήμονικά ευρήματα δείχνουν σήμερα ότι ήρθε ο καιρός να ξεπεράσουμε τις μεγάλες αφηγήσεις! Ζητήματα δύσκολα, πολύ δύσκολα, αλλά τόσο απαραίτητα για αυτό που λέμε «θεωρητικό-ιδεολογικό ατσάλωμα»!

Ήταν ξαφνική βέβαια μια τέτοια ομιλία σε ένα μη ειδικό κοινό, αλλά νομίζω πως δημιούργησε θεωρητικά ερωτήματα που μπορούν να ανοίξουν ένα κύκλο σεμιναρίων! Πάντα μετά την πρόκληση οι ακροατές θα είναι πιο πολλοί.

Δείτε εδώ μια ενδιαφέρουσα βιβλιοκριτική του Κοστάντσο Πρέβε στις ΘΕΣΕΙΣ για το βιβλίο του Ε.Μπιτσάκη «Γονίδια του μέλλοντος«

 Ακολούθησαν πολλές και ενδιαφέρουσες παρεμβάσεις. Ξεχώρισα την παρέμβαση της  Ελένης Πατρικίου [η οποία, στο θέατρο της Άνοιξης στο Μεταξουργείο, ανέβασε το Κομμουνιστικό Μανιφέστο του Μαρξ σε δική της μετάφραση, δραματουργική επεξεργασία και σκηνοθεσία. Δεν το είδα, αλλά όσοι πήγαν λένε τα καλύτερα, δείτε και εδώ], τη παρέμβαση του – πάντα καίριου –  Άλκη Ρήγου και τη παρέμβαση της Τασίας Χριστοδουλοπούλου-πάντα ήρεμη δύναμη η Τασία!

Ελπίζω αυτή η εκδήλωση να ήταν απλά η αρχή μιας σειράς εκδηλώσεων του ΣΥΡΙΖΑ με αντίστοιχο περιεχόμενο! Και όσοι/όσες τη χάσατε, να έχετε πολλές άλλες ευκαιρίες!

Musica revolutionaria prego: