Τι άλλο θα κάνουν πια;

Δεν ξέρω τι να πω; Τα χτεσινά γεγονότα ήταν για άλλη μια φορά πρωτόγνωρα.

δεν χρειάζεται νομίζω να πω ποιος είναι αυτό που δέχεται τα χημικά στα μούτρα. Θα το είδατε κι αλλού.

Βέβαια, ούτε παλιότερα είχαν δείξει κανά σεβασμό απέναντι στους ηλικιωμένους…

Από την άλλη, είδα και μια πρωτόγνωρη σκηνή να εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μου, εκεί στο ΣτΕ.

Το πρωτόγνωρο του πράγματος είναι το πώς έγιναν αυτά.

Ήταν που λέτε η πορεία στο ύψος του Αρσακείου και μέσα στο προαύλιο υπήρχαν 12 ΜΑΤατζήδες με μπλε στολές. Κάποιοι επιτέθηκαν στην διμοιρία με καδρόνια. Και ποια λέτε να ήταν η απάντηση των ΜΑΤ; Αντί να οπισθοχωρήσουν, αποφάσισαν ηρωική έξοδο !!! 😯

Ανοίγουν την πόρτα (πανέξυπνο) και αποφασίσουν να αντιμετωπίσουν τους 150 που ήταν απέξω…12 εναντίον 150…πανέξυπνο!

Βλέπουν ότι το χάνουν το παιχνίδι και οπισθοχωρούν. Οι 150 αρπάζουν τον τελευταίο ΜΑΤατζή και αρχίζουν να τον χτυπάνε αλύπητα (άλλο πανέξυπνο…και πολύ κινηματικό…τι να πω!). Και οι άλλοι ΜΑΤατζήδες τι κάνουν; ΤΙΠΟΤΑ. Κλείνονται μέσα, αφήνοντας τον συνάδελφό τους να δέχεται τα χτυπήματα απ’έξω. Αν δεν ήταν κάποιοι ψύχραιμοι διαδηλωτές που, με κίνδυνο την σωματική τους ακεραιότητα, μπήκαν στη μέση και σώσανε τον ΜΑΤατζή, σήμερα θα είχαμε να μετράμε έναν νεκρό και μια ακόμα ήττα του κινήματος! Οι σύντροφοι που μπήκαν στη μέση έφαγαν κι αυτοί αρκετό ξύλο από τα άτομα που έδερναν τον ΜΑΤατζή, αλλά έκαναν το καθήκον που τους επέβαλε η ανθρώπινη υπόστασή τους. Στάθηκαν αλληλέγγυοι σε έναν άνθρωπο που τις έτρωγε από πολλαπλάσιους ανθρώπους και δεν μπορούσε να υπερασπιστεί τον εαυτό τους. Το αντίστοιχο καθήκον των υπολοίπων ΜΑΤατζήδων πού ήταν;;; Η συναδελφική αλληλεγγύη ρε αδερφέ!

Δεν ξέρω τι άλλο να πω για αυτά.

Αυτό που ξέρω είναι πως τα μέτρα είναι ό,τι πιο οπισθοδρομικό, άδικο και νεοφιλελεύθερο έχουμε ζήσει ποτέ! Και όλοι οι γνώστες λένε πως θα είναι και αναποτελεσματικά.

Και πρέπει να απαντήσουμε δυναμικά.

Από την στιγμή που ανακοινώθηκαν τα μέτρα, μου θύμισαν εποχές Θάτσερ στην Μεγ. Βρετανία. Δείτε κι εδώ.

Αλλά δεν μπορώ να κατανοήσω πώς είναι δυνατόν το κύριο θέμα συζήτησης στο γραφείο που δουλεύω να είναι η Τζούλια και ο βιασμός της (και το αν ήξερε για την πώληση του dvd) και όχι τα μέτρα που θα μας βιάσουν την ζωή από δω και μπρος.

Αφιερωμένο άσμα σε όσους δεν βλέπουν αυτό που συμβαίνει μπροστά στα μάτια τους, επίκαιρο όσο ποτέ, γραμμένο πριν από 75 χρόνια περίπου!!!

Γερμανικό εγχειρίδιο πολέμου

Στίχοι: Bertolt Brecht
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Κούτρας & Θάνος Μικρούτσικος ( Ντουέτο )

Αυτοί που βρίσκονται ψηλά
Θεωρούνε ταπεινό
Να μιλάς για το φαΐ
Ο λόγος; Έχουνε κι όλας φάει

Οι ταπεινοί αφήνουνε τον κόσμο
Χωρίς να’χουνε δοκιμάσει κρέας της προκοπής

Πώς ν’αναρωτηθούν πού’θε έρχονται
Και πού πηγαίνουν
Είναι τα όμορφα δειλινά τόσο αποκαμωμένοι
Το βουνό και την πλατειά τη θάλασσα
Δεν τά’χουν ακόμα δει
Όταν σημαίνει η ώρα τους

Αν δεν νοιαστούν οι ταπεινοί
Γι’αυτό που είναι ταπεινό
Ποτέ δεν θα υψωθούν

Το ημερολόγιο
Δεν δείχνει ακόμα την ημέρα
Όλοι οι μήνες, όλες οι ημέρες
Είναι ανοιχτές
Κάποια απ’ αυτές θα σφραγιστεί
Μ’ έναν σταυρό

Οι εργάτες φωνάζουν για ψωμί
Οι έμποροι φωνάζουν γι’αγορές
Οι άνεργοι πεινούσαν
Τώρα πεινάνε κι όσοι εργάζονται

Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ’ το τραπέζι
Κηρύχνουν τη λιτότητα
Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσήματα
Ζητάνε θυσίες
Οι χορτάτοι μιλάνε στους πεινασμένους
Για τις μεγάλες εποχές που θα’ρθουν
Αυτοί που τη χώρα σέρνουνε στην άβυσσο
Λες πως είναι τέχνη να κυβερνάς το λαό
Είναι πολύ δύσκολη για τους ανθρώπους του λαού

Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε
Πόλεμος και ειρήνη
Είναι δυο πράγματα ολότελα διαφορετικά
Όμως η ειρήνη τους και ο πόλεμός τους
Μοιάζουν όπως ο άνεμος κι η θύελλα
Ο πόλεμος γεννιέται απ’ την ειρήνη τους
καθώς ο γιος από την μάνα
έχει τα δικά της απαίσια χαρακτηριστικά
ο πόλεμός τους σκοτώνει
ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους

Όταν αυτοί που είναι ψηλά
Μιλάνε για ειρήνη
Ο απλός λαός ξέρει
Πως έρχεται ο πόλεμος
Όταν αυτοί που είναι ψηλά
Καταριούνται τον πόλεμο
Διαταγές για επιστράτευση
Έχουν υπογραφεί

Στον τοίχο με κιμωλία γραμμένο
Θέλουνε πόλεμο
Αυτός που το΄χε γράψει
Έπεσε κι όλας

Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε
Να ο δρόμος για τη δόξα
Αυτοί που είναι χαμηλά
Να ο δρόμος για το μνήμα

Τούτος ο πόλεμος που έρχεται
Δεν είναι ο πρώτος
Πριν απ’ αυτόν γίνανε κι άλλοι πόλεμος
Όταν ετέλειωσε ο τελευταίος
Υπήρχαν νικητές και νικημένοι
Στους νικημένους ο φτωχός λαός
Πέθαινε απ’ την πείνα
Τους νικητές ο φτωχός λαός
Πέθαινε το ίδιο

Σαν θα’ρθει η ώρα της πορείας
Πολλοί δεν ξέρουν
Πως επικεφαλής βαδίζει ο εχθρός τους
Η φωνή που διαταγές τους δίνει
Είναι του εχθρού τους η φωνή
Εκείνος που για τον εχθρό μιλάει
Είναι ο ίδιος τους ο εχθρός

Νύχτα
Τ’ανδρόγυνα ξαπλώνουν στο κρεβάτι τους
Οι νέες γυναίκες θα γεννήσουν ορφανά

Στρατηγέ το τανκς σου
Είναι δυνατό μηχάνημα
Θερίζει δάση ολόκληρα
Κι εκατοντάδες άνδρες αφανίζει
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα
-χρειάζεται οδηγό

Στρατηγέ το βομβαρδιστικό
Είναι πολυδύναμο
Πετάει πιο γρήγορα απ’ τον άνεμο
Κι απ’ τον ελέφαντα σηκώνει βάρος πιο πολύ
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα
-χρειάζεται πιλότο

Στρατηγέ ο άνθρωπος είναι χρήσιμος πολύ
Ξέρει να πετάει
Ξέρει και να σκοτώνει
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα
-ξέρει να σκέφτεται

(στο ποστ συνέβαλε εν αγνοία του το αφεντικό)