Για τον βιβλιοθηκάριο της καρδιάς μας
Είναι εύκολο να δει κανείς πως εχω να γράψω στο τίμιο βλογ μου 2 χρόνια.
Πολλά πράγματα άλλαξαν έκτοτε και ο χρόνος πια δε με φτάνει προκειμένου να κάτσω να σκεφτω και να γράψω.
Αλλά σήμερα η πρόσκληση ήταν ιδιαίτερη. «ας γράψουμε κάτι για τον βιβλιοθηκάριο» είπαν κι εγώ συμφώνησα να συμμετάσχω γιατί τον αγαπώ πολύ αυτόν τον τύπο.
Αυτόν, που όλο μου τη λέει που δε γράφω πια.
Αυτόν που από την πρώτη φορά που συναντηθηκαμε, σε διαδήλωση φυσικά, ήταν σα να γνωριζόμαστε καιρό.
Ούτε που θυμάμαι πως βρεθήκαμε στο διαδίκτυο. Το πρώτο πράγμα που θυμάμαι από τον Γιώργο ήταν ένα κείμενό του για την Άλκη Ζέη.
Και νομίζω πως το κείμενό του αυτό είναι χαρακτηριστικό για να δείξω τι είναι αυτό που τόσο πολύ με συγκινεί στα κείμενά του Γιώργου: βαθιά αγάπη για τα βιβλία, για τους συγγραφείς αλλά και για το Καλλιοπάκι του και τα παιδιά του. Κείμενα τρυφερά και έτσι βαθιά πολιτικά.
Αλλά πρέπει να πω εδώ και για το βιτριολικό χιούμορ του Κατσαμάκη. Πώς αλλιώς θα γινόταν μέλος της λάσπης; Όποιος δεν έχει διαβάσει τα σχόλια του Γιώργου στη λάσπη, τότε δεν έχει γνωρίσει πραγματικά το τι εστί Κατσαμάκης.
Πρέπει να κλεισω αυτο το κείμενο γιατί ξύπνησε το παιδάκι μου.
Σας φιλώ (και ιδιαίτερα εσένα Κατσαμάκη μας-ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ)
Ο Κατσαμάκης μας «τρέχει» για βλογικά αφιερώματα που πάντα μα πάντα μας οδηγούν στο να διαβάζουμε υπέροχα κείμενα. Ε, ας δει λοιπόν κι αυτός ένα ολόκληρο αφιέρωμα για τον ίδιο.
Η ΚοκκινοΜπαλόνη συμμετέχει στο αφιέρωμα Κατσαμάκεια 2013
Στις λαμπρές αυτές εκδηλώσεις παίρνουν ακόμα μέρος οι εκλεκτοί βλόγερς:
Το κόκκινο μπαλόνι 
Να τον χαιρόμαστε!
Η πιο ηρωική συμμετοχή είναι η δική σου!
Για αυτό και σε ευχαριστούμε όλοι
😉
Σμουτς 🙂
Κοκκινομπάλονο σε ευχαριστώ διπλά, τριπλά μάλλον: πρώτον για τη συμμετοχή στη συωμοσία των πυρήνων της γραφής, δεύτερον για τις ευχές σου και τρίτον που έστω κι έτσι ξανάδωσε πνοή στο μπλογκ σου. Σε ευχαριστώ πολύ.