Αίτηση αδείας
Η Αθήνα το καλοκαίρι,
καυτή…βρώμικη…δροσερή τις νύχτες αλλά και ιδρωμένη…κακότεχνη…
και φέτος το καλοκαίρι της Αθήνας ξεκίνησε θερμό…
3 εβδομάδες εντάσεων, παρεξηγήσεων και εξηγήσεων…ιδρωμένες εβδομάδες…
με τη χαρμολύπη παρούσα παντού…
αλλά και τη «σκούπα» παρούσα παντού…
αναλώσιμοι άνθρωποι, «σκουπίδια» που πετάγονται μετά την απομύζηση τους…
άνθρωποι στην Πειραιώς…άνθρωποι στην Μανωλάδα…άνθρωποι στον τύπο…άνθρωποι στην πολιτική…
παντού και πάντα «αναλώσιμοι» άνθρωποι…που στο πρόσωπό τους βρίσκουμε ΕΜΕΙΣ τις αιτίες για όλα τα δεινά…
ΕΜΕΙΣ…οι «άλλοι»…οι «απέξω»…οι αμόλυντοι…οι Ηθικοί ΕΜΕΙΣ…
δίκες προθέσεων…αυτοδικίες…κακοδικίες…αδικίες…
αιώνιοι δικομανείς ΕΜΕΙΣ…αδικούμε και αισθανόμαστε πάντα αδικημένοι…
φοβόμαστε…και προτιμάμε να φοβίζουμε…ή να χαιρόμαστε με το φόβο του άλλου…κρύβοντας έτσι τον φόβο Μας…
προτιμούμε την μοναξιά…την σιγουριά της μοναξιάς…την καθαρότητα της μοναξιάς…
από τους χυμούς της σύμπραξης…της πράξης…της δράσης…
ψηλά στο μπαλκόνι Μας…χαιρετάμε ένα ακόμα ψηλότερο μπαλκόνι…που το βάζουμε ΕΜΕΙΣ πιο ψηλά από Μας…
χωρίς ευθύνες…ποιος να Μας προσάψει ατομική ευθύνη;
ήμασταν πιο χαμηλά…ασφαλείς ΕΜΕΙΣ…
οι «άλλοι» είναι το πρόβλημα πάντα…
γιατί είναι πολλοί…παραπάνω απ’ όσους μπορούμε να αντέξουμε…
γιατί είναι άρρωστοι…εξαρτημένοι…μιάσματα
γιατί είναι «αλήτες, ρουφιάνοι…»…
γιατί είναι καρεκλοκένταυροι…
γιατί όλοι οι άλλοι είναι ίδιοι…όλοι ίδιοι είναι…
αλλά σιωπή…οι σκούπες έχουν βγει παγανιά…
σήμερα σκούπισε το μαγαζί του ο γείτονας…πέταξε τα αναλώσιμα…έχει να πάει και διακοπές…το κότερο περιμένει…
αν αύριο αποφασίσουν να σκουπίσουν το μαγαζί που είμαι Εγώ;
σσσςςς σου λέω…αναλώσιμοι όλοι είμαστε…
στην πόλη…στην επαρχία…στη δουλειά…στην πολιτική…
στον έρωτα…για κάποιους…
Η Αθήνα το καλοκαίρι…
ερωτική…έντεχνη…απρόσμενη…
ενώσεις…ανθρώπων…που τις ακολουθούν γλέντια…
πολύχρωμα φεστιβάλ…
σχέδια διακοπών…διαφυγές από την πραγματικότητα…
ένα κρύο ποτό και ένα ζεστό φιλί αρκούν…
Αιτούμαι αδείας…ευχαριστώ!
Σε όλους αυτούς και αυτές που αυτό τον καιρό ενώνονται και το παλεύουν ΜΑΖΙ!
υ.γ. το τραγούδι της αρχής : Γιώργος Ιωάννου, Νίκος Μαμαγκάκης, «Όχι μαζί»-Ελευθερία Αρβανιτάκη.
το άκουσα το πρωί, μου θύμησε τη μαμά μου που επιστρέφει σήμερα και το λατρεύει! Αχ, αυτά τα soundtrack στιγμών!
Το κόκκινο μπαλόνι 
Κομματάρα λέμε.
το «μαζί» παντού είναι πάντα πιο δύσκολο από τα χωριστά τσανάκια.
Για να πετύχει το «μαζί» θέλει αβάντα στην προσπάθεια και κόκκινη κάρτα στον εγωισμό.
Αν όμως πετύχει, είναι ένα μικρό θαύμα.
Γενικά, τα ρίσκα αξίζουν τον κόπο.
Οι μειοψηφίες είναι βόλεμα.
Αυτό το «Αιτούμαι αδείας», το λένε give me a break οι είρωνες αγγλοσάξονες. 🙂
Μια χαρά σε βρίσκω !
Αλλοίμονο !
Ομορφο ποστ…γλυκειά μουσική… και άγρια βροχή….
εδώ και στην Θεσσαλονίκη….
Φιλιά….
Χαρμολύπη …
Μπαλόνι μου φαίνεται πως συμπλέεις με την προκήρυξη της σέχτας, που θεωρεί ταξικό εχθρό τον λούμπεν μικρομεσαίο αστό!
Η άδειά σου πρέπει να εγκριθεί από το πολίτμπιρο και το οικείο σοβιέτ. Εννοείται πως αδειούχα θα έχεις πάντα ανοιχτό το κόκκινο τηλέφωνο.
:’
@Κροτ
όπως τα λες κοπελιά…όπως τα λες!!!!
give me a break ντεεεεεεεε!
@L’Enfant de la Haute Mer
που να κάνω και το καινούριο κουρεματάκι, 😆
αλίμονο!
@Ακανόνιστη
με ενέπνευσες, στο είπα και κατ’ ιδίαν! Λένε κι εδώ για βροχές σήμερα!
@HappyHour
«κλαυσίγελος» και άλλα τέτοια!
υ.γ. για μέτρα ανάποδα τις μέρες!
@Τσαλ.
μας έχουν όμως τσακίσει αγαπητέ αυτοί οι μικροαστοί και οι μικροαστισμοί! Οκ, δεν είναι εχθροί, αλλά λειτουργούν ως τροχοπέδη πολλές φορές…
Το κόκκινο τηλέφωνο θα κάάάνω σκουλαρίίίίκι…
υ.γ. δεν φεύγω καλέ ακόμα…ποιητικήν αδεία!
@παπί
κάτι θες να μου πεις εσύ τώρα αλλά…το χάνω πατριώτη
Πολύ όμορφο post! 🙂
Καλησπέρα μπαλόνι!
γειά σου Κωστή 😉
Καλωσήρθες!!!
@Μπαλόνι
Δεν είναι οι πραγματικοί εχθροί, αλλά μπορούν εύκολα να στρατολογηθούν και να γίνουν η δύναμη κρούσης του εχθρού! Μην ξεχνάμε πως τα ολοκληρωτικά καθεστώτα της δεκαετίας του 30 απέχτησαν επηρροή κυρίως στη μικρομεσσαία τάξη των εμπόρων, μικροεπαγγελματιών και υπαλλήλων! Όπως και τα λαϊκίστικα κόμματα τύπου… ΠΑΣΟΚ. Η κοινωνική τάξη που απαρτίζεται από άτομα που προσπαθούν να ανελιχθούν οικονομικά και κοινωνικά αλλά ταυτόχρονα δεν νιώθουν αρκετά προλετάριοι για να κινηθούν ριζοσπαστικά, φοβούμενοι μην περιέλθουν την κατώτερη τάξη.
Η τρομοκρατία προφανώς δεν είναι λύση. Αγώνας, ενημέρωση, αντίσταση και πάλη και όλη η εξουσία στα σοβιέτ!
βρε συ Τσαλ…μου ξέφυγε αυτό το σχόλιό σου!
Κοίτα να δεις τι γίνεται αγαπητέ…αν εμείς είμαστε η άμμος στα γρανάζια του συστήματος, όλοι αυτοί είναι το λάδι!
Και προφανώς δεν θέλουμε να τους τρομοκρατήσουμε για να τους φέρουμε μαζί μας. Καλό είναι όμως να ξέρουμε πως ο κυρ-Παντελής θα είναι ο τελευταίος που θα ξεκουνηθεί να έρθει μαζί μας…και θα το κάνει μόνο για να μην ξεχωρίζει από το πλήθος…γι’αυτό δεν μπορεί η κυρίαρχη ρητορική μας να απευθύνεται σε αυτόν…δεν έχει νόημα…!
Γι΄αυτό κάνε κατι να γελάς ρε.
Μπας και πάρουμε λιγο πάνω μας και βρούμε κουραγιο να συνεχίσουμε
Έρχονται ζόρια
Ας πάμε με «στυλ»
Έτσι κι αλλιώς «ενα γέλιο θα τους θάψει»
(ή τουλάχιστον θα μας κανει να αισθανθούμε κάπως καλύτερα)
Κάτι ειναι κι αυτό δεν νομιζεις;
Φιλιά
Αν είχα την εξουσία ….
λέμε τώρα , αν ….
δεκτόν το αίτημά σας !
μα αλήθεια πόσα χρόνια είχα να το ακούσω αυτό ….σχεδόν 30 , ναί τόσα χρόνια ξεχασμένο αυτό το βινύλιο και να μην τύχει να το ακούσω πουθενά .
Νά είσαι καλά !!
Καλώς σε βρήκα ,
τελικά δεν την χρειάζομαι την καρφίτσα την προβοκατόρισα !!!!
@Vlaxo
το παλεύω αδελφέ…γελάω, περνάω καλά!
Τόσο καλά που δεν το πιστεύω!
Κάτι παίζει με το κάρμα μου;
υ.γ. Μα δεν είναι υπέροχο το βλέμμα τους όταν σε βλέπουν να χαμογελάς και να μην καταλαβαίνουν το γιατι;
@Αλέκο
Καταρχήν καλωσήρθες!
Το αίτημα επίσης μεταλλάσεται σε αυτό που είπε η Κροτ στην αρχή: give me a break!
Να ‘σαι καλά πάντως…κι ας μην έχεις την εξουσία…
Το άσμα είναι θεϊκό…το ακούω περί τις 50 φορές τη μέρα!
υ.γ. οι καρφίτσες εδώ ανιχνεύονται από ειδικό σύστημα που έχω εγκαταστήσει στην είσοδο…και κατάσχονται! 😆
Πωπωπω!! Τι κομματάρα έβαλες!! («Κέντρο διερχομένων», δίσκος=διαμάντι όλος!)
Πιο πολύ απ’ όλα ξέρεις που στάθηκα? Σ΄αυτό που γράφει το χαρτάκι στην παλάμη! 😉 Σμουουουουτς !
μου ‘λειψες!
καλωσήρθες και με το καλό να ξαναφύγεις!