Στην επέτειο του «Όχι»
Δεν θα αρχίσω την φιλολογία περί του αν το είπε ο Μεταξάς το περίφημο»Όχι», γιατί το είπε (αν το είπε) και τα συναφή!
Είναι γνωστά, πασίγνωστα τολμώ να πώ, και δεν έχει νόημα να το ζαλίζω παραπάνω.
(πάρτε και άσμα επετειακό!!!)
Σήμερα άκουσα δύο πολύ ωραίες εκπομπές στο ραδιόφωνο (στο αγαπημένο μου ραδιόφωνο). Η πρώτη ήταν της Ευγενίας Λιουπάκη και του Χρυσόστομου Λουκά (εκτάκτως 10-12 σήμερα, εδώ το [1] και το [2] μέρος) και η δεύτερη των απίθανων Γιώργου Κυρίτση και Άγγελου Τσέκερη(εκτάκτως 12-2 σήμερα, αντίστοιχα [1] και [2] μέρος).
Αν έχετε χρόνο ακούστε τις! Θα περάσετε καλά!
Αυτό όμως που θέλω σήμερα να σας πω είναι ένας συλλογισμός που άκουσα στην δεύτερη εκπομπή και μου έκανε εντύπωση. Μπορέι να είναι γνωστός συλλογισμός, μπορεί να τον έχετε ξανακούσει. Εγώ δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι και επειδή δεν είναι κακό να το ακούσουν και όσες/όσοι δεν το έχουν σκεφτεί, όπως εγώ!
Γιορτάζουμε λοιπόν σήμερα την έναρξη του 2ου παγκόσμιου πολέμου. Γιατί όμως δεν γιορτάζουμε την λήξη του πολέμου αλλά την έναρξή του; Ο πόλεμος είναι κάτι απεχθές· γιατί να γιορτάζουμε την έναρξή του και όχι την λήξη του, που άλλωστε ήταν και νικηφόρα;
Μα γιατί για την έναρξη του πολέμου υπάρχει η παραπάνω φιλολογία περί του περίφημου όχι ενός πρωθυπουργού (που πρέπει να φτάσεις να γίνεις 17 για να μάθεις ότι ήταν δικτάτορας, αν δεν έχεις διαβάσει το «Καπλάνι της βιτρίνας»), ενώ η λήξη του πολέμου βρήκε όλη την μετέπειτα πολιτική ηγεσία αυτού του τόπου στην Αίγυπτο ή αλλού (αλλά σίγουρα εκτός συνόρων) και οι μόνοι που ήταν εντός της επικράτειας ήταν ο ΕΛΑΣ και το ΕΑΜ στις πόλεις!
Άντε τώρα να γιορτάσεις τέτοια επέτειο!!!
Εδώ, ο ΓΑΠ προσπάθησε να μας πει τις προάλλες, στην επέτειο της απελευθέρωσης της Αθήνας, πως την ελληνική σημαία την σήκωσε στην Ακρόπολη ο παππούς του, ενώ ο παππούς τους ήρθε 6 μέρες μετά από την Αίγυπτο!!!!!
Έγραψε, μεταξύ άλλων, την επόμενη μέρα ο Στάθης στην «Ε»:
Ως άλλος Ηγεμών που «αποκαθιστά» (δηλαδή ψιμυθιώνει) την πατρώα κληρονομιά, εμφάνισε τον παππού του ούτε λίγο ούτε πολύ ως έναν άλλον Μανώλη Γλέζο ου μην και Λάκη Σάντα, που όχι μόνον κατέβασε τη σβάστικα απ’ τον Ιερό Βράχο, αλλά την έτριψε και στη μούρη του Αδόλφου Χίτλερ αυτοπροσώπως.
Ο μακαρίτης Γεώργιος Παπανδρέου, ο δοτός πρωθυπουργός των Αγγλων του Σκόμπυ που αιματοκύλησαν την Αθήνα τον Δεκέμβρη του 1944, αυτός ο ποπουλιστής β’ εθνικής που δήλωνε σαν φασουλής γ’ κατηγορίας ότι και «εις την λαοκρατίαν πιστεύομεν», την ίδια ώρα που οι Αγγλοι, κατά την ηρωική παράδοση Μοροζίνι, είχαν στήσει πολυβολεία ανάμεσα στα μάρμαρα της Ακρόπολης, κοπρίζοντας δώθε κείθε κι όπου έβρισκαν, αυτός
ο πολιτικός, που πολύ πριν να εμφανισθεί ως «γέρος της Δημοκρατίας» τη δεκαετία του 60, συνέβαλε όσον κι ο τελευταίος πράκτορας της SOE (Special Operation Executive) στον διχασμό και τη συνακόλουθη αλληλοσφαγή των Ελλήνων στη δεκαετία του ’40, παρουσιάσθηκε απ’ τον εγγονό του, με την πιο επικίνδυνη ελαφρότητα, ως μια ακόμα λάιτ ιστορία χωρίς κανένα ειδικό βάρος, αφομοιώσιμη απ’ όλους, απαλλαγμένη από κάθε τραγικό και πένθιμο στοιχείο.
Θα μου πείτε: η ιστορία, Μπαλόνη, γράφεται ΠΑΝΤΑ από τους νικητές!
Ναι, το γνωρίζω! Αλλά καλό είναι να αποκαθιστούμε εμείς την ιστορική αλήθεια κι ας την διαβάσουν λίγες/οι και ας την ακούσουν ακόμα λιγότερες/οι.
Άντε, γιατί έτσι «έγινε» εθνάρχης ο Καραμανλής κι έτσι συνεχίζουμε να έχουμε δυναστίες πάνω από το κεφάλι μας!
υ.γ. (αν και θα έπρεπε να είναι ξεχωριστό ποστ)
Χτες πέθανε η Έλλη Παππά. Λίγα χρόνια μετά την αδελφή της, την Διδώ Σωτηρίου!
Η Enfant έκανε μια αποδελτίωση των όσων γράφτηκαν στα βλογς για να τιμηθεί η μνήμη της!
Προσωπικά διάβασα μέχρι τώρα μόνο της Κροτ (απείχα κανα δυο μέρες από το ιντερνετ) αλλά αύριο θα κάτσω να τα διαβάσω όλα.
Σας προτείνω όμως ανεπιφύλακτα την χτεσινοβραδυνή εκπομπή της Φωτεινής Λαμπρίδη στο Κόκκινο! Ένα εκπληκτικό αφιέρωμα στην μεγάλη αυτή γυναίκα! (στη δεύτερη ώρα της εκπομπής η Φωτεινή είχε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον συγγραφέα Νικόλα Ανδρικόπουλο για το νέο του παιδικό βιβλίο «2 παπούτσια με καρότσι«, που έχει να κάνει με το σεβασμό στα άτομα που κινούνται με αμαξίδια! Πολύ μου άρεσε και αυτό.)
Το κόκκινο μπαλόνι 
merci !
διάβασε αυτό της Κατερίνας, το πρώτο !
Μια διόρθωση (η έναρξη του β΄παγκόσμιου πολέμου είναι η 1/9/39. Σήμερα ήταν η έναρξη της δικής μας συμμετοχής) και μια σημείωση περί ΓΑΠ Νο 1:Ποιος γέρος της δημοκρατίας, μη χέσω? Αυτός, μάτια μου, θέσπισε το νόμο περί ιδιώνυμου (1933) ορμώμενος (λέει) απ’ τον δικό μας κλάδο ( «πολλοί διδάσκαλοι προσχώρησαν εις τον κομμουνισμόν»).
Για να μην πιάσουμε το θέμα του γιατί ακόμα να γιορτάζεται ξεχωριστά η εθνική αντίσταση… γρουμφ
Το άσμα έπαιξε σ΄επανάληψη τέρμα! 😉
Κι εγώ ακούω επαναλαμβανόμενα το άσμα και σκιρτώ… ταξικά. Κατά σύμπτωση είδα απόψε και την «Ψυχή Βαθιά» του Βούλγαρη. Οπωσδήποτε σοβαρή και προσεγμένη δουλειά. Υπερβολική ως συνήθως η κριτική του Περισσού και του… Δανίκα. Ο σκηνοθέτης εστιάζει εμφανώς περισσότερο στην ανθρώπινη πλευρά του εμφυλίου παρά την ιστορική. Θα λεγα ψέματα αν δεν παραδεχόμουν πως θα μου άρεσε να ήταν περισσότερο «στρατευμένη» η ταινία. Αλλά προφανώς η ταινία δε γυρίστηκε για να αρέσει πρώτα σε… εμένα. Αναγνωρίζω επιπλέον ότι το θέμα είναι πολύ δύσκολο και ευαίσθητο. Αν και δεν εστιάζρι στην ιστορία, η ταινία φωτίζει κάποια ιστορικά γεγονότα που δεν είναι πολύ γνωστά, όπως ότι οι «σύμμαχοι» δοκίμασαν πρώτη φορά τις βόμβες ναπάλμ (που χρησιμοποιήθηκαν αργότερα συστηματικά στο Βιετνάμ) στα ελληνικά βουνά. Πολύ καλή φωτογραφία, μουσική (Αγγελάκας) και ερμηνίες, με αποκάλυψη τους πιο νέους ηθοποιούς. Συνολικά πολύ καλή ταινία. Υπολείπεται όμως κάτι για να χαρακτηριστεί αριστουργηματική. Με άλλα λόγια δεν ξεπερνά το «Θίασο» του Αγγελόπουλου, αν και δεν είναι άμεσα συγκρίσιμες θεματολογικά.
Έτυχε και άκουσα κι εγώ το απόσπασμα της εκπομπής του «κόκκινου» περί εορτασμού της έναρξης αντί της λήξης τοου πολέμου. Είχα ξανακούσει κι εγώ τον προβληματισμό. Μια πιο μετριοπαθής ερμηνεία είναι ότι το ’40 είμαστε ως λαός ενωμένος, ενώ το ’44 ήδη διχασμένοι. Και συνήθως θέλουμε να θυμόμαστε ευχάριστα γεγονότα. Προφανώς αυτό βόλευε και τους νικητές – καταγραφείς της ιστορίας.
Πέρι «γέρου» συμφωνώ απολύτως, ότι ήταν από τους σφοδρότερους αντικομμουνιστές και πιστότερους αμερικανόφιλους, με αποφασιστικό ρόλο στις ολέθριες για την αριστερα συμφωνίες Λιβάνου και Καζέρτας, που άνοιξαν το δρόμο στον εμφύλιο. Θα πρόσθετα όχι μόνο αυτός, αλλά και οι περισσότεροι πολιτικοί του λεγόμενου «δημοκρατικού κέντρου», που από την εποχή του… Μαρξ φλέρταραν καιροσκοπικά με την αριστερά αλλά τις κρίσιμες ιστορικές στιγμές γίνονταν οι σφοδρότεροι πολέμιοι. Γι’ αυτό πονηρά ο Αντρεάς ονόμασε το κόμμα του «σοσιαλιστικό» αντί κεντρώο ή σοσιαλδημοκρατικό.
Γι’ αυτό λοιπόν συνεχίζομε να μαχόμαστε για… λαοκρατία, με το όπλο παρά πόδα!
…αν για λίγο, μπορούσα να κάνω μια …»αφαίρεση»!
…αν για λίγο μπορούσα να κάνω μια »αφαίρεση», την ωρα που κυτούσα αυτό το απίστευτα γλυκό πρόσωπο, τα μεγάλα φωτεινά μάτια, την »αποφασιστική» ηρεμία που εξέπεμπε, ….αν για λίγο λοιπόν έκανα μια »αφαίρεση», το πρόσωπο αυτό, ως διάφανη οθόνη, με ταξίδευε σ όλη την πονεμένη, την ματωμένη, την ανιδιοτελή, περήφανη, αλλά και τόσο ταπεινά ανθρώπινη, πορεία της αριστεράς στην ελλάδα! …μπαίνοντας στην εκδοτική μας στέγη, άλλαζες την φωτεινότητα του χώρου, άλλαζες την θερμοκρασία του, γιατι »κουβαλούσες» πολύ ζεστασιά στις »αποσκευές» σου και ασυναίσθητα φούσκωνε το στέρνο μας, γιατί το γέμιζες με ευφορία, αυτό το σπάνιο αναπέτασμα, που σου προσφέρει η επαφή, με τον δ ι κ ό σου άνθρωπο!
…πιστός »οπαδός», λάτρης του »νέου» και των »νέων», αέναος οινοποιός μεθυστικών ιδεών, ούτε τα γρανιτένια τσιμέντα της φυλακής, ούτε τ απέραντα θαλασσινά σύνορα στο ξερονήσι, δεν μπόρεσαν να »πήξουν» τα μυαλά σου, ..για να υπηρετήσεις τα ποταπά!
….δυο τεράστιες πυγολαμπίδες τα μάτια σου, ένιωθα, να φωτίζουν ανατρεπτικά, κι αυτά που έλεγες, κι αυτά που σκεπτόσουν! …το στέρεο »πάτημα» των λόγων, το χιούμορ, το »πίσω» μέρος των λεγομένων σου, η βαθειά, έντονη αίσθηση του αληθινού, του ειλικρινούς, του ανόθευτου, η »αρχοντιά» του ακομπλεξάριστου ανθρώπου, η τρυφεράδα των κινήσεων, ένα σύννεφο γεμάτο »στολίδια», ένα τόσο δα συννεφάκι, μικροκαμωμένο, βαρυφορτωμένο με απίστευτη ηθική δύναμη, να μου δίνει την αίσθηση, πως η »νίκη», η όποια »νίκη», είναι πάντα στο χέρι μας!
…γιαυτό η επαφή μας, ….δεν θα κλείσει εδώ! …γιατί ξέρω, πως το βλέμμα που αγκάλιαζε τον μπελογιάννη στο στρατοδικείο, αγκάλιαζε και όλη την »αλλη» ελλάδα, την τοτινή και την μετέπειτα, την σημερινή και την μέλλουσσα!
…γιαυτό η επαφή μας, …δεν θα κλείσει εδώ! …για να θυμόμαστε πάντα, πως η όποια »νίκη», ε ί ν α ι σ τ ο χ έ ρ ι μ α ς!
υ.σ. .. αγαπητό »κοκκινο-μπαλόνι, βλέπετε δεν σας ξεχνώ, σας παρακολουθώ καθημερινά, άσχετα αν είμαι φειδωλός στο γράψιμο. …σήμερα είχα μεγάλη ανάγκη, για πρώτη φορά, να »καταθέσω» αυτές τις σκέψεις που κρατούσα, γι αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο, που ευτύχησα γιά λίγες μέρες να συναναστραφώ! …και θα τα λέμε!
Δεν μ’ αρέσει που τα ισοπεδώνουμε όλα όμως, με τη γελοιογραφία του Στάθη. Ο σύντροφος Θησέας όντως ανακάλυψε πρώτος το σοσιαλισμό, σκότωσε το τέρας του Κρητικού καπιταλισμού και ένωσε τα σοβιέτ των Αθηνών σε μια ισχυρή πολιτεία. Να τα λέμε αυτά, μην τα ξεχνάμε. 😛
@Θαλασσοπαίδι
Το διάβασα μόλις τώρα!!!!
Εξαιρετικό και ακόμα πιο εξαιρετικά τα σχόλια!
Α, πα, πα…συγκινήθηκα πρωινιάτικα!
@Ρενάτα (η ακριβολόγως)
ναι βρε, αυτό εννοούσα!! Η έναρξη του β’ παγκοσμίου πολέμου για την Ελλάδα.
Και είναι γνωστό πως στον κλάδο σας υπάρχουν άπειρες κομμουνίστριες! Να τα λέμε αυτά, μην τα ξεχνάμε (που λέει κι η Στάσσα. 😛 )
ΜΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑ ΑΣΜΑ!
@Τσιουτσάλ
Να σου πω…για κάνε αυτή την κουβέντα (περί Βούλγαρη) με τη Μπρέζνιεβα…αλλά να είμαι από καμιά γωνιά να βλέπω και να ακούω (αλλά όχι πολύ κοντά γιατί θα με πάρουν τα σκάγια) 😆
@ernestos nikolajevits baouman
καλωσήρθατε ξανά. Και σας ευχαριστούμε για το υπέροχο κείμενο που συμπληρώνει αυτή την λειψή ανάρτηση για την Έλλη Παππά!
@Στάσσα
Μωρέ ναι, αυτό λέω και στη Ρενάτα όπως βλέπεις!
Πρέπει να τα λέμε τα σωστά!!! Προς αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας ντεεεε 😉
φιλιά Στασσάκι (το Δεκέμβρη θα πεταχτώ Λονδίνο για ΣΚ, να κανονιστούμε να βρεθούμε ντε)
Γιατί δεν όργανώνεις ωρέ μπαλόνι καμιά «εκπαιδευτική» εκδρομή σε Γράμμο – Βίτσι, ώστε να γίνει η διαβόητη κουβέντα με την συναγωνίστρια Μπρέζνιεβα σε φυσικό… ντεκόρ, και να παρακολουθείς κι εσύ κεκαλυμμένη πίσω από κάνα παλιό πολυβολείο!
ωρε!!! 😯
δεν είναι άσχημη ιδέα!!!
προς το παρόν όμως έχω οργανώσει κάτι προσωπικά ταξιδάκια στα εξωτερικά, οπότε η επόμενη εκδρομή θα είναι μετά τα Χριστούγεννα (δεν βγαίνω μάνα μ’ , κι έχω και έξοδα αυτό τον καιρό…για κάνα τσάι μας βλέπω σε γνωστή γιάφκα)
Μπαλούν, αυτή είναι η κορυφή του παγόβουνου. Η δική μας η χώρα πάσχει από την ανάποδη από το ίδιο σύνδρομο από το οποίο πάσχουν και οι περισσότερες χώρες του πρώην υπαρκτού. Για όλες αυτές τις χώρες, η ιστορία σταματά το 1945 και ξαναρχίζει το 1989. In the meantime, η ιστορία δεν υπάρχει, ο ψυχρός πόλεμος ήταν μια φαντασίωση, τέλοσπάντων τάμπουλα ράζα ρε παιδί μου!
Στη δικιά μας την τριτοκοσμική χώρα που αρνείται ψυχαναγκαστικά και υποκριτικά να συμφιλιωθεί με το άλλο της μισό, λειτουργώντας εντελώς σχιζοφρενικά, η ιστορία σταματά το 1940 και τέλος. Μετά δεν έγινε τίποτα. Θυμάμαι στο σχολείο πως μαθαίναμε για τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και «το έπος του 40», όλα σταματούσαν στο Μεταξά και το επόμενο ιστορικό γεγονός ήταν… η εισβολή στην Κύπρο (που φυσικά απλά προέκυψε, έτσι από το πουθενά).
Επίσης, ομολογώ κοκκινίζοντας ότι έφτασα στο Λύκειο για να ακούσω πως ο πόλεμος ξεκίνησε το 1939 και όχι το 1940. Στο σχολείο διδαχτήκαμε το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο σα να αφορούσε μονάχα την Ελλάδα (τότε γιατί τον λένε παγκόσμιο;), σαν η Γερμανία να ήθελε να καταλάβει αποκλεισιτκά και μόνο τη δικιά μας πολυπόθητη χώρα. Άσε που για τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο δεν μαθαίναμε απολύτως τίποτα (ώστε να αναρωτιώμαστε κιόλας, από πού προκύπτει το Β’!).
Κι όλα αυτά φυσικά εξαιτίας του φριχτού ελληνοκεντρισμού με τον οποίο προσεγγίζει την ιστορία ολόκληρο το εκπαιδευτικό μας σύστημα (ως και στο Πανεπιστήμιο) και φυσικά εξαιτίας των «πληγών του εθνικού διχασμού και του εμφυλίου», τις οποίες θεωρούμε ότι τις αντιμετωπίζουμε καλύτερα αν κάνουμε πως δεν υπάρχουν.
[Για την ιστορία, προσωπικά επέλεξα να σπουδάσω ιστορία και χρειάστηκε να φτάσω να κάνω μεταπτυχιακό στη Γαλλία για να διδαχθώ επιτέλους τι συνέβη στον κόσμο -και όχι μόνο στην Ελλάδα- από το 1940 και μετά.]
ΥΓ. Πολύ καλό ποστάκι και to the point.
Πω πω τι μου θύμισες τώρα. Το καπλάνι της βιτρίνας! Αν σου πω ότι όντως από εκεί ήξερα για τον Μεταξά και την φασιστική νεολαία του, θα με πιστέψεις;
@Κροτ
εγώ τα περισσότερα τα έμαθα από αφηγήσεις ή από τα βιβλία της Διδώς Σωτηρίου, της Άλκης Ζέη και της Ζώρζ Σαρρή. Κάποια στιγμή αργότερα διάβασα και την ιστορία του Βουρνά.
Τι να κάνουμε…είμασταν τυχερές κάποιες (μες στην υπόλοιπη ατυχία μας) να γεννηθούμε σε σπίτια αριστερών και καλλιεργημένων ανθρώπων!
Και το λέω χωρίς καμία διάθεση αυτοπροβολής…είναι απλά η αλήθεια μας!
Την σχολικη ιστορία μου μάθανε να την αγαπώ κανά δυο διαβασμένες καθηγήτριες και τις ευγνωμονώ! Αλλά, Ιστορία έμαθα στο σπίτι μου και από τη λογοτεχνία!
@the elf at bay
Καλωσήρθες ελφ και καλοτάξιδο το βλογ σου.
Σε πιστεύω γιατί κι εγώ έτσι τα έμαθα…εκεί στο ΠαΒουΓαΔεΚεΖοΝι, στις ιστορίες του Παππού, στα ραβασάκια που ήταν κρυμμένα στο καπλάνι!
Και να σου πω…έτσι κάπως θα τα μάθουν και τα παιδιά μας νομίζω! 🙂
Το περιβοήτο «ΟΧΙ». Του Μεταξά ή του λαού?
Εγώ ήμουν από τα παιδιά που από μικρά τους έμαθε ο μπαμπάς τους για τον δικτάτορα Μεταξά και το λαϊκό Όχι.
Τόσο, που κάθε χρόνο έλεγα τη λαϊκή έκδοχη για να ακούω από το δάσκαλο/δασκάλα τη διόρθωση για τον Μεταξά.
Στην έκτη δημοτικού είχα βαρεθεί να με διορθώνουν, οπότε στην ερώτηση για το ΟΧΙ είπα ότι το είπε ο Μεταξάς.
Είχα πέσει σε δασκάλα που είχε επιστρέψει η οικογένεια της από τη Σ.Ένωση και με κατσάδιασε!
Ε όχι τσαλαπετεινε!!!! Φέυγεις αμέσως για κασπία θάλασσα με τα βατραχοπέδιλα σου και τα γυαλάκια σου για να βγάζεις από δω και πέρα το ψωμί σου υποβρύχια..και διάλεξε αν θες πλίθινο καλύβι η ξύλινο για να ζεις..,που θα πεις οτι ήταν πολύ καλή η ταινία!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Θα εκραγώ!!!!!!!!!!!!!! Το να κρατάς ουδέτερη στάση σε μια ταινία να το καταλάβω, αλλά να βγαίνεις απ την ταινία με την αίσθηση ότι 70.000 σκοτώθηκαν τζαμπα γιατι ήταν τζαμπα μαλακες δεν το δέχομαι! Δεν είχε σενάριο, χάλια ερμηνείες, για τη μουσική δεν το συζητάω την αφήνω έξω…το μόνο καλό ήταν η φωτογραφία αλλά δεν πάω σε έκθεση φωτογραφίας σε ταινία πάω….και εξηγούμε: οι μισοί διάλογοι δεν ακουγόντουσαν, οι πρωταγωνιστές πέρα από τα 2 πιτσιρίκια ήταν για κλάματα!! Τη δε ανταρτισσα μόνο καπνό δεν την έβαλε να μασάει λες και ήταν απ το τέξας…Και δεν μπορεί να πιάνεις ένα θέμα σαν τον εμφύλιο και να το παρουσιάζεις σαν επικίνδυνη παιδική κατασκήνωση! Έλεος με την ουδετερότητα και το βουρκωμένο βλέμμα του αρχιστρατηγού ( δεν ξέρω τις βαθμίδες ) να ζητάει να αποφευχθούν οι ρίψεις των ναπάλμ. ΕΛΕΟΣ!!!! Ένας πόλεμος είναι πόλεμος και όπως οι αντάρτες σφάζαν χωρις δισταγμό έτσι και οι εθνοκάφροι κάνα το ίδιο… Και δεν κατάλαβα αν ο Βούλγαρης δεν πάρει θέση ποιος θα πάρει, ο Αδωνις….Δεν μπορεί να τσεπώνεις τόσες επιχορηγήσεις για να κάνεις μια ταινία που τα χει καλά με όλους! και δεν κατάλαβα..οι αντάρτες το κερατάκι μου είχαν ένα όραμα. Λάθος; να το δεχτώ αλλα μην τους δείχνεις να είναι τα τσογλάνια που πεισμώσαν γιατί τους πήρες το μπιφτέκι τους! Που ούτε αυτό δε λέει…¨Ενα στοιχείο γιατί ειναι αυτοί στα βουνά και σκοτώνονται δεν υπάρχει…Μόνο οι κακοί αμερικάνοι…Λές και ήρθαν μόνοι τους οι αμερικάνοι…Και δε μιλάω για τους φαντάρους που επιστρατεύτηκαν απο τις θητείες τους και άλλα τέτοια αλλα για τους ψηλά ιστάμενους!!!! και όχι, μια ταινία που είναι σκηνοθετημένη απο έναν υποτίθεται αριστερό δεν δέχομαι να βγάζει λάδι τους χιτες και τους ταγματασφαλίτες… Γιατί και η ουδετερότητα στάση είναι και πολιτική μάλιστα…και για να τα χει καλά με όλους ο Βούλγαρης έκανε την πατάτα που ούτε τα κανονια του ναβαρόνε να ήταν!Μια τανία playstation που αν ο αντίχειρας μου ο αριστερός κινούταν πιο γρήγορα απ το δεξιό σκότωνε και περισσότερους!! Και όταν ακούω ότι το έπιασε το θέμα απ την ανθρώπινη πλευρά παθαίνω υστερία!!!! Όλα απ την ανθρώπινη πλευρά είναι!
Μπαλόνι δεν άντεξα!Συγγνώμη
@εκδρομικό μπαλόνι
Δεν εννοούσα κι εγώ να γίνει άμεσα η εκδρομή, άλλωστε πιάνει σιγά σιγά ο… βαρύς ρωσικός χειμώνας και ως γνωστόν υποφέρω από κρυοπαγήματα και ρευματισμούς!
@κροτ
Εγώ θυμάμαι από το σχολείο τη συνθήκη Μπρεστ Λιτόφσκ, σχετικά με τον Α’Π.Π.!
@συναγωνίστρια Μπρέζνιεβα
Κι εμένα μου πέρασαν από το μυαλό αρκετά από αυτά που έγραψες, και ήμουν εν μέρει και αρνητικά προδιατεθημένος από τις κριτικές που είχα διαβάσει περί αποϊδεολογικοποίησης κλπ. Προσπάθησα να είμαι αντικειμενικός κριτής, και μάλλον τελικά φάνηκα μεροληπτικός από την αντίθετη πλευρά. Βασικός αντίλογος σε αυτά που γράφεις είναι ότι μια ταινία αποτελεί μια αισθητική προσέγγυση και όχι μάθημα ιστορίας, ούτε απευθύνεται μόνο σε ανθρώπους που έχουν ζήσει τα γεγονότα ή είναι «μεμυημένοι». Να δεχτώ ότι είναι μάλλον «ελαφριά» η προσέγγυση, μπορείς να πεις και ανώδυνη πολιτικά, αλλά δεν τη θεωρώ ανέντιμη. Ακόμα και αν δεν ήταν αδιάφορη ως προς την απήχηση και εμπορικότητα – αναπόφευκτο στις μέρες μας αν πρόκειται για μεγάλη παραγωγή. Εγώ δεν αντιλήφθηκα κανένα μήνυμα ότι οι 70.000 νεκροί (στα πεδία της μάχης, προφανώς δεν περιλαμβάνουν τους αμάχους και τους διωχθέντες) χάθηκαν χωρίς λόγο. Μάλλον ήθελε να αναδείξει η ταινία το δράμα ενός εμφυλίου πολέμου, πέρα από νικητές και ηττημένους, φταίχτες και θύματα. Με ξένισε κι εμένα που οι περισσότεροι δεξιοί στρατιωτικοί παρουσιάζονται τζέντλμεν και μάλλον συμπαθείς. Είναι όμως απλά μια ιστορία του εμφυλίου, όχι η Ιστορία του Εμφυλίου. Οι ερμηνίες εμένα μου φάνηκαν καλές, αν ληφθεί ιδιαίτερα υπόψη ότι οι περισσότεροι ηθοποιοί δεν ήταν μεγάλα ονόματα και η ταινία δεν ήταν «ηθοποιοκεντρική». Θα συμφωνήσω ότι περίμενα κάτι καλύτερο και «αριστερότερο» από το Βούλγαρη, βάσει του παρελθόντος του. Προφανώς αν είχε γυρίσει την ταινία πριν 30 χρόνια θα την είχε κάνει πολύ διαφορετική. Αλλά θεωρώ και το θάψιμο από κριτικούς-φίρμες υπερβολικό. Η αξιολόγησή μου είναι κάπου στη μέση. Τέλος, θεωρώ θετικό που στην αίθουσα που πήγα – υποθέτω και αλλού – είδα πολλούς νέους ανθρώπους, κάτω από 25 ετών, που πιθανότατα δεν είχαν την ευκαιρία «γνωριμίας» με το θέμα εμφύλιος από σχολικά εγειρίδια, ειδικά βιβλία, από το σπίτι, πολιτικές νεολαίες κ.α. Θέλω να πιστεύω πως αρκετοί προβληματίστηκαν και μπορεί να ενδιαφερθούν να ψάξουν το θέμα και από άλλες πηγές.
Άσχετα βέβαια από την ταινία, ο αγώνας για λαοκρατεία συνεχίζεται!
Τέλος, έχει ενδιαφέρον η άποψη του Μάνου Χατζιδάκι σχετικά με το «ΟΧΙ» (απόσπασμα από ραδιοφωνική εκπομπή).
Καλά… εσύ σε λίγο θα μας πεις οτι ο Μητσοτάκης (φΤου!!) δεν ήταν της αντίστασης και δεν πιάστηκε 2 ολόκληρες φορές από τους Γερμανούς (το είπε ο ίδιος.. δεν το λέω εγώ!)… μα τι πράματα είν’ αυτά που λέτε εδώ μέσα δεσποινίς μου;!
:Ρ
@κόκκινο μπαλόνι
Ευ-πό, Λυ-πό; Εγώ Λυ-πό. Πω πω, μου φαίνεται θα το ξαναδιαβάσω για αν θυμηθώ τα νιάτα μου!
@Αντιδρασέξ
Αχ, αγαπητέ…το «δράμα» μας να μεγαλώνουμε σε αριστερά σπίτια δεν έχει τελειωμό!!!
Να σου πει η breznieva ιστορίες να κλαις από τα γέλια!
@breznieva
δεν πειράζει…το περίμενα πως θα γίνει έκρηξη άμα διάβαζες αυτό που έγραψε ο σύντροφος Τσαλ…
Αν και νομίζω πως το τραβάς στα άκρα λίγο, καταλαβαίνω πως περίμενες παραπάνω από τον Βούλγαρη. Από κάποιον, δηλαδή, που στο παρελθόν πήρε σαφή θέση μέσα από το έργο του. Να σου θυμίσω όμως πως τα τελευταία χρόνια έκανε πολύ παρέα με έναν πρωθυπουργό, νυν αγρότη εκ Ραφήνος!
@Ατσαλόπουλο
Στο ‘πα ή δεν στο ‘πα πως θα σε στείλει στην εξορία;;;;; Έπρεπε να φροντίσεις να το στρογγυλέψεις νωρίτερα…διάλεξε τώρα καλύβα και φρόντισε να χωράει και εμάς, θα έρθουμε για επίσκεψη!
υ.γ. γενικά είμαι χαλαρή προς την καλλιτεχνική δημιουργία. Δεν το έχω δει το έργο αλλά προφανώς και έχω μεγάλες απαιτήσεις από έναν σκηνοθέτη που έφτιαξε καριέρα (και) στο όνομα της Αριστεράς! Μη φτάσουμε βέβαια στο άκρο του ΚΚΕ, αλλά έχει και η breznieva τα δίκια της!
@Μανετ
1ον στο τίμιο σπίτι μου δε λέμε κακές λέξεις…με τούτα και με κείνα έπεσε η επισκεψιμότητα στο βλογ μου 😡
2oν Εννοείται! Και πιάστηκε ο ακατανόμαστος και στις φυλακές τον έτρεχαν και τα παιδάκια του έκλαιγαν. Δράμα, πού να στα λέω!
@elf
Το λέγαμε με την αδερφή μου κάθε βράδυ πριν κοιμηθούμε!!!!
Λες να το ξαναπιάσω κι εγώ; 🙂
Τσαλ, δεν είμαστε της ίδιας γενιάς, είναι προφανές. :Ρ
α ρε Τσαλ, είσαι πουρό τελικά και δε σου φαίνεται!!
Μια μικρή αναφορά στην συνθήκη έκανε η Ιστορία της δέσμης, σαν εισαγωγή στην συνθήκη των Βερσαλλιών, την Μεγάλη Ιδέα και το Μικρασιατικό πόλεμο και δατς όλ!
Συντρόφισσες σύντροφοι, καλώ σε ενότητα και συνστράτευση ενόψει της αναβίωσης του φαντάσματος της κόκκινης τρομοκρατίας! Φαίνεται κάποιοι πήραν τις μετρητοίς και… παρά πόδα τα ΟΠΛΑ! Η κροτ που είναι μικρό ακόμα και μάλλον δε θα κατάλαβε, ας δει εδώ
http://www.tvxs.gr/v24734
Εκτός από γενιές, μας χωρίζουν δε και δέσμες!
Τσαλ, νομίζω πως τελικά μας περνάνε για πάρα πολύ ηλίθιους. Το ζήτημα είναι πως ενδεχομένως έχουν δίκιο.
[Όντως μας χωρίζουν δέσμες! Άβυσσος δεσμών θα έλεγα!]
Το Δεκέμβρη παίζει νά ‘μαι στο κρεβάτη του πόνου, αλλά αν μπορώ να σταθώ στα πόδια μου να τα πούμε, πολύ θα χαρώ.
🙂